Maandag 27 juli 2015: Simpel geluk

Afgelopen nacht was het ijskoud en ik heb daardoor slecht geslapen. Na een warme douche en een heerlijk ontbijtje begint de dag weer om 7 uur. Roos komt direct terug: in haar zorghuisje is niemand aanwezig! Ook medevrijwilliger Michelle trof haar huisje verlaten aan. Dat is vreemd?! Als ik bij mijn huisje arriveer hoor ik Ma Bongi al schreeuwen boven de herrie van de radio en de TV uit. Achter de deur wacht me een grote verrassing: hier zitten alle kindertjes uit drie huisjes verstopt! De huismoeders vertrokken al vroeg naar het ziekenhuis en bij ma Bongi kan blijkbaar altijd alles! Ze schijnt de hele groep al vanaf 6 uur in huis te hebben! Hemeltjelief… de kinderen rennen achter elkaar aan, schreeuwen, vechten en duwen elkaar door de huiskamer heen: wat een chaos! Ma Bongi zegt doodleuk dat ze even gaat douchen en verdwijnt in de slaapkamer. Ik trek me met Joshua terug in de badkamer en laat de kleine krijgers achter; dit is teveel van het goede op de vroege ochtend… Om 7.45 werken we alle kinderen de deur uit en keert de rust weder. Joshua z’n schoenen zijn kwijt dus hij gaat vandaag met zijn koltrui en fleecetrui aan op zijn teenslippertjes maat 25 de deur uit. Het lijkt hem niet te deren. Roos en ik zijn ‘chef babyroom’ en onze shift begint om 9.00 uur. Van dit uurtje tussen 8 en 9 genieten we het meest. Het is heerlijk stil bij alle huisjes en de huismoeders halen zichtbaar adem na alle ochtenddrukte. De lucht is kraakhelder en de zon verwarmt ons heerlijk. Deuren open, ramen open, wasje buiten en we vegen ons huisje schoon terwijl de koffie op staat. Joshua is bij ons en hij krijgt een appeltje op de veranda in de zon. Cynthia de schoonmaakster lust ook wel een kopje koffie en leent ergens wat suiker. Ik beloof haar dat zij al onze overgebleven boodschappen en spullen krijgt en daar is ze heel blij mee. We kletsen gezellig in het ochtendzonnetje en Cynthia vindt ons maar wat vreemd dat we buiten willen zitten. Om 9 uur openen we de babyroom en alleen Joshua en het meisje van 1,5 zijn er vandaag. Ze is nog steeds verkouden en huilerig. Maar…inmiddels kent ze ons en gaat ze graag mee. We besluiten vandaag om het blokken bouwen over te slaan en we nemen de twee kleintjes mee naar de kippen. Hand in hand lopen de kleine kabouters mee naar het voetbalveld. Toevallig komt farmer Joyce net aan met een groot krat spinazie voor de kippen en we mogen helpen voeren. Dat vinden de kleintjes prachtig! De zon schijnt, de lucht is strakblauw, het is heerlijk warm. Het suikerriet wuift, de kleintjes genieten en ik voel me simpelweg gelukkig. Na teatime legt Roos Joshua op bed en het kleine meisje poept zich helemaal onder. Het zit zelfs tot in haar nek en haar kleren zitten ook vol. Jakkes! Haar moeder had geen luiers meer en dus moet ik ergens een luier gaan scoren. Dan is daar altijd weer Ma Bongi die nog wel wat heeft. Ik was de stinkende kleertjes uit die ik op het hek te drogen hang. De kleine meid kan weer lachen en speelt de rest van de ochtend heel zoet. Ik naai de winkelhaken in rik zijn jas weer dicht en neem nog maar een kopje koffie terwijl de kleine rondrijdt op een platic autootje. Erik heeft vanochtend met succes zijn eerste BML-les gegeven en komt enthousiast terug: Iris vroeg hem dit ook voor de staff te doen! Om 12 uur moeten we boodschappen doen en Erik besluit thuis te blijven. Pas bij het winkelcentrum zegt Willy ons om 14.45 uur op te pikken en rijdt direct weg. Jemig! Dat duurt lang en mijn dramalessen starten om 15 uur! Dan zit er niets anders op dan maar uitgebreid te gaan lunchen in ons favorietje tentje. Alweer een vakantie-momentje! Het is druk in het restaurantje maar niemand zit buiten in de zon, dus wij boffen maar weer! Het wordt steeds warmer: jippie! We kopen voor alle kinderen uit onze huisjes afscheidscadeautjes (dagboeken, muurstickers, kleurboeken, DVD’s, chocolade en doucheschuim) en ik koop voor alle huismoeders een doosje chocolade en kleine kaartjes om erop te plakken. Precies om 15 uur zijn we weer thuis en ren ik naar de theaterzaal waar Erik al met de les gestart is. Vandaag is er een nieuwe groep worldmappers aangekomen en die komen zojuist uit de theaterzaal waar ze een stukje van de les hebben bijgewoond. Wat leuk! De lessen gaan goed en ik ben heel tevreden over het resultaat. Sommige pubers zijn afgehaakt en dat is okee: de enthousiastelingen doen het geweldig. Daarna direct door naar de zorghuisjes en Ahmahle direct: “pizza Sunday!” Tuesday zit blijkbaar niet in zijn woordenschat. Ik vertel hem dat ik hem en Khethiwe morgen naar school breng met de chauffeur en dan gaat hij heel hard lachen! Hij vindt het blijkbaar een goed idee! Alle mannen gaan weer in bad en terwijl ik bedtimestories lees slacht ma Bongi twee kippen in de gootsteen. Wat een heerlijk huishouden is dit toch! Ik ga het echt missen. Met z’n allen maken we een boodschappenlijstje voor het feestmaal van morgenavond. Ik koop standaard-pizza’s met tomatensaus en kaas en daarnaast aparte toppings: ham, kaas, ananas, tomaat, champignons, groene paprika. Ze bestellen Coca Cola, Sprite, Fanta en appelsap. Ik vertel ze dat ik me morgenochtend om 6.15 uur meld en Ahmahle en Khethiwe dan ophaal. De 17-jarige Khetziwe schrijft op mijn boodschappenlijstje stiekem: “I love you mom, will love you so much” met drie hartjes. Zooo schattig. Ze zit op een speciale school en komt van Bobbi Bear. Ze is beschadigt en heeft veel extra begeleiding nodig. Ze roept tegen iedereen dat ze vrouwen haat en geen vriendinnen heeft, dus dit briefje is me veel waard. Vanavond ben ik als eerste thuis en Bij het licht van de olielamp eten we een maaltijdsalade met kip want onze koelkast moet leeg. Na het eten ruimen we de was op, de meisjes doen de vaat en Erik veegt. Hij zet de foto’s op een USB-stick en dan komen de andere vrijwilligers om ons afscheidsfeestje van woensdag te bespreken. Het plan is om Justin te vragen om zijn muziekinstallatie op het grote veld te zetten. Daar laten we om 16 uur allemaal tegelijk heliumballonnen op waar alle kinderen en zorgmoeders een persoonlijke wens in de vorm van een hart aan gehangen hebben. Daarna gaan we dansen, voetballen en schminken. Er is snoep en limonade voor alle kinderen. Om 17 uur is het feestje afgelopen. Ik eindig de avond met verslag schrijven en probeer om een keer voor 23 uur op bed te liggen. Sweet dreams!