Maandag 20 juli: opa 75 jaar en 1e schooldag

Slapen lukt me niet best…teveel indrukken om te verwerken, denk ik. Nou ja…De nachten duren hier gelukkig minder lang dan thuis want mijn wekker loopt om 5.50 uur af. In het donker wandel ik naar mijn zorghuisje en ontdek dat er in alle huisjes al licht brandt en radio’s aan staan. Als ik de deur open doe staat de kleine Joshua al te springen en zijn de oudste twee meiden al vertrokken.”Goodmorning everybody!!!” Mijn zorgmoeder heeft er al een dagtaak op zitten: pap gekookt, het huis gesopt en ontbijt geserveerd. De jongste kinderen zijn al in bad geweest en aangekleed. Joshua is voor mij en onder luid gegil van pret gaat de kleine man in bad. Plastic beestjes erbij en elke keer roept hij: “Look! Look!” Als ik zeg: “Joshua, finiiiiiiished!” gaat hij zelf staan en laat zich vrijwillig afdrogen. Gauw zijn luier om, warme kleertjes aan want hij heeft het koud. De zorgmoeder vertrekt en ik blijf achter met de drie jongsten en de 4 kinderen uit het tweelingenhuis…Met z’n zevenen maken ze een lawaai alsof je op koopavond bij de ballenbak van IKEA zit! Om 7.45 uur sluit ik het huis af en gaan alle kinderen in hun schooluniform op pad: donkerblauwe broek of rok, witte sokken, zwarte schoenen, wit overhemd, een lichtblauwe trui en een donkerblauwe rugzak. In de rugzak zit een pen en hun lunch brood of rijst met saus). Wandelend over het terrein naar school is het net de avondvierdaagse; van alle kanten sluiten er kinderen aan en in een stoet melden we ons aan de achterkant van de school. Omdat het de eerste schooldag na de vakantie is moeten de kinderen per klas in de rij gaan staan en krijgen ze een toespraak van Auntie Colleen, de directeur van de school. Ze waarschuwt de kinderen dat ze goed moeten luisteren, hard moeten werken en zich respectvol moeten gedragen. Na een gebed lopen ze groep voor groep naar hun lokaal. Uiteindelijk blijft Grade 1 over en de Special Skills Class. Beide leerkrachten zijn nog niet gesignaleerd. Ik moet met de kinderen van beide groepen bij het lokaal blijven wachten. Rustig wachten is niet hun sterkste kant. Al snel rennen ze rond waarbij ze elkaar slaan met de tassen en gillen en schreeuwen. Ik bedenk maar weer een klapspelletje, maar ik merk dat dit grenzeloze gedrag me aardig irriteert. Ik blijf mezelf toespreken dat het niet mijn verantwoordelijkheid is en dat ik hier kom helpen. Als we al 30 minuten hebben staan wachten mogen we even bij Day Care naar binnen, waar Erik en Merel helpen (peuters). Om 9 uur mag Grade 1 naar de rekenles en vraagt Iris, de manager, of ik de Special Skills niet alleen wil draaien. De juf blijkt ziek te zijn. Ik vertel haar dat ik zonder programma, achtergrond en boeken niet weet wat ik moet doen, maar ze stelt me gerust: “Do whatever comes up in your mind: everything is fine for these kids.” Okee, ik sta er alleen voor… Mijn drie kids zijn inderdaad ‘very special’. Een kind van 7, van 9 en van 12. Eentje kan niet lezen, schrijven vinden twee heel moeilijk en 4 + 2 vinden ze alledrie moeilijk. Concentratie is een groot probleem en Engels praten ook! Aangezien ik geen Zulu versta (nog steeds niet na een week…) moeten ze van mij alleen maar Engels praten. We hebben les tot 10 uur en dan van 11 uur tot 13 uur. We beginnen met wat ritmespelletjes en een liedje. Daarna geef ik Engelse les en probeer bussommen. Maar met de bus gaan is voor hen geen dagelijke bezigheid en het is lastig om contexten te bedenken voor kinderen die nooit buiten de poort van MoP komen. Eén van de drie ligt meer op de grond dan op zijn stoel en een ander moet steeds naar de wc. Pffft! Ik moet alle zeilen bijzetten. Gelukkig vinden ze voorlezen op een tapijtje achter in de klas heel fijn. Ze kiezen een boekje van National Geographic over dinosauriërs… natuurlijk veel te moeilijk, maar prachtige plaatjes, vinden ze! Om 10 uur ben ik wel toe aan een kop koffie en loop verwachtingsvol naar de centrale keuken. Daar staat wel koffie, maar dat ik voor alle mensen die werken op MoP. De vrijwilligers behoren naar huis te gaan. Ma Bonji (mijn zorgmoeder) komt net uit de bakkerij en vraagt me om naar het resultaat te komen bekijken. Ze hebben zo’n 100 broden gebakken die juist de oven in gaan. Ik help ze met de bakplaten en loop dan naar mijn huisje terug. De rest van de familie zit al in het zonnetje op het muurtje: koffietijd! Erik belt Adriaan even: hij is vandaag 75 geworden! Na de pauze krijg ik hulp van Roos en Natalie zodat we één op één kunnen werken met deze drie schatjes. Dat gaat veel beter, want nu kunnen ze op eigen niveau aan de slag. Na een uurtje is de concentratie op en gaan we liedjes zingen en drama-spelletjes doen. Die vallen in de smaak! Om 13 uur zijn we doodmoe. Willy zegt vandaag naar de supermarkt te gaan en dus zitten we 10 minuten later in de bus. Roos blijft thuis en pakt even haar rust. Bij de supermarkt eten we een broodje en drinken een kop koffie. Tegen 15 uur zijn we weer thuis. Ik heb dienst bij de playground maar er zijn maar weinig kinderen en 2 caretakers. In overleg met de dames ga ik thuis aan de drama-lessen werken. Onderweg komen de pubers in bussen terug van hun secondary schools. Ik raak aan de praat met een 17-jarig meisje. Ze vertelt me dat ze graag bij een bank wil werken en hard studeert voor haar toekomst. Ze zegt dat het feit dat ze geen ouders heeft en sexueel misbruikt is haar er niet van weerhoudt om te vechten voor de toekomst van haar en haar jongere broertje. Ze doet het goed op school en is blij dat de leerkrachten haar positief steunen. Ze wordt vaak als voorbeeld gesteld voor haar klasgenoten. Ze heeft moeite met accountancy en ik vertel dat Erik haar graag wil helpen. Ze vindt dat fijn en zegt dat ze het zal vragen als het nodig is. Ze is een positieve en slimme meid die supergoed Engels praat. Haar doorzettingskracht en motivatie ontroeren me. Om 17 uur meld ik me met een zak appels in mijn zorghuisje. Gisteren vertelde Ma Bonji (zorgmoeder) me dat Joshua helemaal weg is van appels maar dat ze die zelden krijgen. Ik bood haar aan om appels te kopen. Zodra Joshua me ziet beginnen zijn grote bruine ogen te stralen en gaat hij gillen en dansen! Hij strekt zijn armpjes uit naar de appels en het water loopt al letterlijk uit zijn mondje! Binnen 20 minuten heeft deze 2-jarige man de appel met klokhuis en al verslonden. Er volgt hetzelfde ritueel als iedere avond. Ik doe drie mannen in bad en daarna werk ik een strijkmand met schone was weg. Mpume komt binnen met een groot krat met eten en ik verwacht dat het van een supermarkt komt en dat de spullen over de datum zijn. Op de tafel liggen drie vers gebakken broden die er net zo mooi uit zien alsof ze bij Aelbers vandaan komen. Ik lees een bedtime story voor de jongens en ga dan naar huis. Morgenochtend om 7 uur meld ik me weer. In Erik zijn huisje zingt het hele gezin Happy Birthday dear opa! In ons huisje zitten Roos en Mallory gezellig te kletsen. We bespreken de diensten van vandaag en evalueren zaken die we kunnen verbeteren. Roos was ingedeeld bij grade R, maar deze juf duldt geen hulp. De huiswerkklas was brutaal en respectloos, dus Roos is daar na herhaaldelijk waarschuwen weggelopen. De twee leerkrachten zaten ondertussen op hun mobiel te kijken en zeiden niets… Eén van de andere vrijwilligers wil heel graag in de Special Skills Class werken en baalde ervan dat ik daarbij was ingedeeld. Ik sta mijn plaatsje vrijwillig af (het maakt mij niet uit wat ik doe of waar ik werk) en ga zodoende morgen samen met Roos de babyroom draaien. We krijgen de tweeling van 5 weken, Joshua en twee kinderen van een juf. Dat is de planning…maar tot nu toe loopt niets zoals gepland dus zal ik niet verbaasd zijn als het iets compleet anders wordt. Merel komt thuis met een krop verse andijvie, gekregen van haar zorgmoeder als dank voor een zak appels. We eten een omeletje en doen onze eigen ‘housekeeping’: plee poetsen, was opruimen, afwassen en een klein wasje. Daarna ga ik aan het verslag werken en Merel en Roos gaan kaarten. Ze zijn verschrikkelijk melig en gieren van het lachen om dingen die ik echt niet mag melden van ze in dit verslag. Erik is samen met Syanda (een jongen van 10) naar de computerroom om de laatste computers aan te sluiten en te controleren. Syanda heeft vanmiddag bij de manager een verlofbriefje gehaald om vanavond met Erik mee te mogen. Hij komt even binnen en kijkt nieuwsgierig ons huisje rond. Hij loopt trots naast Erik mee door de donkere avond naar school, stukje chocolade in zijn hand. Later vertelt Erik dat hij tijdens het werken een programma had opgestart en in een blanco pagina typte hij: “ you are a great star uncle eric”. Hoe schattig is dat?! Inmiddels is het al bijna 22 uur: einde van een enerverende dag.

Ps 1: Het uploaden van foto’s gaat erg lastig en is een flinke klus. We doen ons best, maar het lukt zelden…
Ps 2: Zooo leuk om jullie reacties te lezen! Ik zou jullie allemaal zo graag even om een hoekje mee laten kijken! xxx